ARA HAKEDİŞİN GEÇ ÖDENMESİ
<![CDATA[
15. Hukuk Dairesi 1993/1959 E., 1994/857 K.
• ARA HAKEDİŞİN GEÇ ÖDENMESİ
• ESER SÖZLEŞMESİ
• FAİZ
“İçtihat Metni”
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı
vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği
anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Davacı yüklenici fiat farkı istemekte haklı değildir. Ancak, davalı
İdare davacının hakettiği miktarı zamanında ödememek suretiyle kusurlu
davranmış ve böylece aktin her iki tarafın eşit kusuru ile bozulduğunun
kabulü ile işin tasfiyesi gerekmesine göre, mahkemece aktin feshine dair
verilen karar yerinde değildir.
Mahkemece son (5) nolu hakedişin zamanında ödenmemesi sebebiyle
ödenmesi gereken 28.12.1989 tarihi ile ödendiği 16.2.1990 gününe kadar
işleyecek yasal faizin tahsiline karar verilmiştir. Ne varki B.İ.G.
Şartnamesi sözleşmenin eki olup 39. maddesinde ara hakedişlerin kazanılmış
hak teşkil etmemek ve kesin ödeme niteliğinde olmamak şartıyla yapılacağı ve
ileride de bu miktarın artıp eksilebileceği, yani muaccel bir alacak
niteliğinde olmadığı belirlendiği gibi taraflar arasındaki sözleşmede de
hakedişin zamanında ödenmemesi halinde faiz yürütüleceğine dair bir hüküm yer
almamaktadır. Ayrıca davacının hakediş ödemesi yapılırken B.K.nun 113.
maddesine uygun biçimde itiraz ileri sürmediği anlaşılmaktadır.
Kaldı ki hakedişin düzenlenmesinden sonra bedelin ödenmesi konusunda
davalıya bir ihtar çekilmemiş ve B.K.nun 101. maddesi gereğince temerrüde
düşürülmemiştir.
Bu durumda, mahkemece her iki tarafın kusurlu olmaları nedeniyle işin
tasfiyesi gerekeceğinden fesih ve faize ilişkin talebin reddedilmesi
gerekirken yazılı gerekçelerle kabulü doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz
itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, istek halinde
ödediği temyiz peşin harcının temyiz eden davalıya geri verilmesine,
17.2.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.
]]>