İŞ KANUNU’NUN L/SON MADDESİNE GÖRE, “BİR İŞVERENDEN BELİRLİ BİR İŞİN BİR BÖLÜMÜNDE VEYA EKLENTİLERİNDE İŞ ALAN VE İŞÇİLERİNİ MÜNHASIRAN O İŞYERİNDE VE EKLENTİLERİNDE ÇALIŞTIRAN DİĞER BİR İŞVERENİN KENDİ İŞÇİLERİNE KARŞI O İŞYERİ İLE İLGİLİ VE BU KANUNDAN VEYA HİZMET AKDİNDEN DOĞAN YÜKÜMLÜLÜKLERİNDEN ASIL İŞVEREN DE BİRLİKTE SORUMLUDUR” DENİLMEKTEDİR. BU DÜZENLEMEDE; ASIL İŞVERENİN SORUMLULUĞU, İŞÇİLERE KARŞIDAN BİR SORUMLULUK OLUP; TAŞERON İLE ASIL İŞVEREN ARASINDAKİ İLİŞKİYE YÖNELİK DEĞİLDİR. SOMUT OLAYDA; 1475 SAYILI İŞ KANUNU’NUN II SON MADDESİ DAVA KONUSU OLAYA UYGULANMASI MÜMKÜN OLMADIĞINDAN, DAVALI İLE DAVACI ARASINDAKİ SÖZLEŞME HÜKÜMLERİNE GÖRE ÇÖZÜMLENMESİ GEREKİR.